akulatzaile (-kh- Dv (s.v. akhulari)),
akuilazale (/akhül'asále/ S ap. Lrq).
Aguijador; incitador, estimulador.
Emazteek, horrela aitzinatzekotz, behar zuten ukhan akhulazale norbeit.
Prop 1887, 67.
Akulazalerik ez denean, badute liburuek aizina.
JE Bur 75.
Senpereko mugatik eta harat, Saratarrak gibelean, kabalen akulatzaile.
Barb Piar I 19.
Haize hotxkara eztiño bat itsas-aldetik heldu, eskuen eta mihien akulatzaile.
Lf Murtuts 43.
Kantuaren akulatzaile, Aita Xorhy, beti berdin gazte ta suhar.
Herr 2-4-1956 (ap. DRA
).
Egia erraitez herritatüxe dü 2 nazione, beitzakien arrajinen zirela, musde "Behar" akhulazale.
Herr 21-2-1963, 3.
Azkenean, Sellery erretora buru eta akulatzaile, Jatsutarrak egin zuten 1899-an oraiko eliza nasaia.
Ardoy SFran 276.
Rugby eta futboletarat ere akulatzaileak ba herriko eskolaraino heldu zirenak haur eske.
Larre ArtzainE 297.
Horrelako akuilatzaileren baten premian geunden.
MEIG III 117.
Prai Bartolomek, nolanahi ere, ez zuen akulatzailerik behar.
MEIG IV 131.