(Lcc, Lar, Añ).
Diácono.
v. apaizurren, diakre, ebanjelari.
Tr. Exclusivamente meridional. En DFrec hay un ej.
Sazerdoteak, diakonoa eta beste gañerakoak.
Iraz 40s.
Eliz-gizonak, esan nai det, apaiz mezatako, diakono ta subdiakonoak.
CatBurg 38.
Sazerdoteak, diakono ta subdiakonoak.
Cb CatV 54.
Zein da diakonoaren edo ebanjelariaren egitekoa?
Ub 219.
Santu hau zan Apostoluak eleizaren serbitzerako ordendu zituen zazpi diakonoetatik bat.
Ib. 101.
Irtetzen zuan diakono edo mezara laguntzen zuan ministro eleiz gizonak.
Mg CC 154.
Zelebrátzeko mártir bekála ánitz sazerdote, diakon [sic], ta lego iltzirénak zerbitzátzen herieri.
LE Ong 67v.
Diakono edo ebanjelisten mallaren urrena da apaizena.
AA I 551.
Aita san Pranziskuba ordenau zan diakonu.
fB Ic III 303.
Diakono egin edo ebanjelioz ordendu zituzten.
Lard 488.
Laguntzen zion aldarian diakono bezela.
Bv AsL 179.
Elizako zaitzaleak, apaiz, diakono ta subdiakonoak.
KIkG 78.
v. tbn. Oe 146. CatLuz 24. CatSal 59. CatR 59. Legaz 46, Itz Azald 168s. CatUlz 47.
DIAKONO NAGUSI.
"Archidiaconatus, [...] diakono nausia" Urt II 256.