1.
arrazointsu (Urt).
Razonador, que argumenta.
"Argumentosus, [...] arrazointsua
"
Urt II 302.
Postren bertso-saioa / genduan egiñ an, / arrazoitsua eta / garbosoa ziñan.
Insausti 333.
2.
arrazotsu.
Razonable, justificado.
Ahal liroiana, dakianak arrazotsü baizik eztüke nahi.
Egiat 244.
Gizonaren griñetarik ezta batere ahalkia bezaiñ arrazotsürik, delakoz desohoriaren beldürra.
Ib. 261.
Erantzun bero arrazoitsuak, / naiz bera izan otzena.
Zendoia 225.