(G, AN ap. A
),
lasa-aldi,
lasatu-aldi (G ap. A, que cita a Lard).
Desahogo, alivio.
Bere gelan sartu eta negarrari eman zion [...]. Lasatu-aldia artu zuenean, irten zan eta [...].
Lard 57 (v. tbn. 56).
Abagune oni eskar, artu bide duan lasa-aldia.
Ldi IL 47.
Andik aurrera, noizean bein norekin lasaialdi bat artua ba zeukan.
JAIraz Bizia 96.
Itzak ezpazioten barrenari nai besteko lasaialdirik ematen [...].
Etxde JJ 26.
Platonen asazkaldirik (lasai-aldi, nasai-aldi) ederrena orixe zenuen, alegia, elkar-izketa.
Zait Plat 23.
Atxotxo biak an zeuden beren mingaiñei lasai-aldi bat ematen.
NEtx LBB 170.
Nai banun [...] lagun artean sagardotegian pasa, iñork etzidaken galeraziko. Andreak berak naiago izaten zin nik alako lasai-aldi batzuk artzea.
Ataño
TxanKan
148.
Antxe lasaialdi bat izan genduan.
AZink 86.
[Ez lukete hartuko] lasaialdi makala.
MIH 239.