1."(L-ain), andar con pocas fuerzas, casi enfermo"A.
v. kili-kolo.
sense-2
2.Tambaleándose, balanceándose. Hainitz badira, ez direnak mihiz bezain sabelez gohainduak, kilin-kalan gabiltzan karro zaharraz!SoEgHerr 20-2-1958, 1.
Antzinako etxe zahar hura lur-ikarek iharrosi digute; zimenduak berak ere kilin-kalan dabiltza. MEIG IX 59.
sense-3
3.(Onomat. del crujido de los huesos al andar). Kilin-kalan aditzen ditik hire hezurrak ari, emaiten dukan urhats bakotxean. SoEgHerr 10-3-1960, 1.
sense-4
4.(Onomat. del ruido de las aguas de una fuente, manantial, etc...). Elai-egaztada luzeak urdin-pean, / lats eta iturrien gardena kilin-kalan. Aurre-ApraizEG 1952 (7-8), 5.