Etim. Del gasc. coumpày .
1.
(
SP,
Urt Gram 28,
Lar,
H).
Compañero; amigo.
Bai atzo esan dit nere ko[n]pai ingles batek.
CartEsp
464.
Pentsa zazu zer bizi hek / zuten egiñ konpai biek.
Gy 35.
Bi mula zoazen soiñez soiñ bidean, / konpai konpañero batasun onean.Gy 8.
(En vocativo).
Zer ari zara, konpai, lo egiten duzu ala geldirik zaude?
Volt 267.
Konpai, diotzo, hau zer da?
Gy 33.
Diruditzait, konpai ona, / egiñ dugula errexena.
Ib. 41.
2.
(VocBN
A; H),
kunpai
(Chaho).
"Parrain"
VocBN
.
"Padrino"
A.
"Donazaharren diruak zabalduten dituen aita bitxiri konpaia [sic] bero, erraten diote; deus emaiten eztuenari, berriz, konpai xar (BN-ciz)"
A EY I 184.