1.
(
Lar (hiloe), Hb; illoe V-oroz-m-gip, Gc, BN-baig, R ap. A; Lar (+ iloe), Añ (ill-oe), Hb, H),
illoi (
VP
38r,
H).
Féretro, ataúd.
"Andas de muerto"
Lar.
"Cercueil"
Hb.
Hiribarren trae además hiloka, forma errónea tomada probablemente de Brunet. v. hilkutxa, HIL-ANDA, HIL-OHATZE.
Ohoratzen baita gorputza, hillohean.
EZ Man II 97.
[Hillen lekhuetan] ikhusten du klarki [...] / bera zer izanen den. / Hek bezala hill ohetan / nola iarri behar den.
Arg DevB 166.
Jarraitu nai izandu zituen Abner zanaren katautak edo illoea.
Lar SermAzc 56.
Sepulturako ill-oearena.
Añ
LoraS
133.
Iloe edo andak.
Astar
I
app., L.
Eta alderatu zan eta ikutu zuen iloea <iloca>.
Brunet Lc 7, 14 (Oteiza illoia; He katabuta, TB, Or, Ker, IBe (h)ilk(h)utxa, Ol, IBk zerraldoa
).
Gorputz-illa illoi eder batean ipiñita.
Lard 535.
Illoi batean luze luze ikustea.
Ag G 66.
Il-ogea nork eraman [...] billatzen.
"El féretro"
.
Or Eus 415.
Il-oea (zerraldoa) ukitu zuen.
Ir YKBiz 149.
Nor bere hil-ohean, berriz hustuko ez duen ohean.
MEIG I 194.
v. tbn.
Il-oe: Zait Sof 23. Il-oge: Enb 35. Hilloe: Arr Bearg 99 (ap. DRA). Illoe: Ur in BOEg 521.
Tumba.
Eta bakea egiten zanean amatxoren iaiotetxea ikusi ta aitonen illoi gainean arren egitera etorteko amesetan egozan.
Ag AL 150.
Ondatu ziran, bata bestearen ondoren, ur-azpiko illoi sakonean.
Ag Kr 199.
2.
Cama mortuoria.
Hil oheko lumatxa estalki bat ona, hil oheko bi mihise onak.
(1769).
SenperEus
74.
HILOHE-IZARA (G-goi).
"Illoi-izara o katon llaman al sudario en Ezkioga" EEs 1921, 59.