1.
(G-to-bet, AN-5vill, L, B (-re), BN-baig; SP, Lar, Dv),
maida (G-bet)
Ref.:
A (maira, maida);
Izeta BHizt (maire)
.
Artesa.
"Hintero, mesa para amasar el pan"
, "artesa" Lar.
Pobluak beraz hartu zuen bere pasta, altxatua izatu baño lehen, bere mairak bere beztimenduekiñ amarratuak zituztela bere sorbalden gañean.
Urt Ex 12, 34 (BiblE oremahai).
Iskindokiak, mairak, / ate, leio, maiak.
Echag 144.
Mairan jan izan zuen / lau bider iriña.
It Fab 111.
Maira zabaldu batean / emaiten da erdi-erdian.
Gy 250.
Etxekoen hazteko behar baita ogi, / maira moldatzen ere Jesusek badaki.
Ox 68.
Mairan oregiñan ari zan illunabar batean.
Ataño
TxanKan
37.
2.
"Madera o tablón sobre el que se sujetaban los fuelles"
GoiBur
261.
"Un grueso tablón, llamado maira
"
(1814). Ib. 261.
MAIRA-ARRASKA (AN ap. A),
MAIRA-KARRASKA (L ap. Lh).
"Mairarraska, raspador, pieza de hierro con que se raspa y limpia la artesa" A. "Grattoir de pétrin" Lh.
MAIRA-MAHAI.
"Maira-mahaina, huche" Dv.
MAIRA-ONDAR
(L-ain, B ap. A; -kondar G-to ap. A). "Masa que se recoge con el hierro con que se limpia la artesa" A. (La forma mairakondar es probable que se trate de mairako ondar 'residuo de la artesa').