1.
(G, L; Lar→vEys, Añ, Hb, H),
nagartu
Ref.:
A;
Lh
.
"Abominar"
, "asquear", "atediarse", "basquear", "enhastiar" Lar.
"Fastidiar"
, "(provocar a) vómito" Lar y Añ.
"
Nagatu nau geiegi iateak, le trop manger m'a donné des nausées, id. nagatu naiz geiegi iateaz, [...]. Nagatzen nau gaztak, id. nagatzen naiz gaztaz, le fromage me cause du dégoût. Nagatuko du orrenbeste itz egiteak, id. nagatuko da orrenbeste itz egitez, [...]"
H.
"Asquear, detestar"
A.
[Sodoman eta Gomorran] gizonak emakumeakin beren buruak zikintzez nagaturik elkarrekin egiten zituen ezin aitatu ditezkean urdakeriak.
AA II 131.
Beti nai izan oi det / laburtxo gelditu, / ez kanta luzeakin / jendea nagartu.
Echag 232.
Sabel guzia urez bete zitzaion, eta bi urtean iraun zuen barrun guzia piskaka zeriola [...]. Ukitze utsak ere nagatzen zituen.
Lard 265.
2.
"
Nagátu, nagáketan (?), arrepentirse de un contrato. [...] Nagátu in da, gogobaatu in dda"
Iz
ArOñ
.
"
Nagatu = damuketia"
Ib.
183n.