1.
(V, G-azp),
apapuan (V-m-gip; Mg PAbVoc),
apu-apuan
Ref.:
A (apapuan, apo-apoan);
Iz
ArOñ
(apo-apuan);
Etxabu Ond (apapun)
.
A duras penas; con dificultad.
"
Apapuban bizi, vivir con miseria"
Mg PAbVoc.
"A duras penas"
A.
"
Apo-apuan bizi. Apo-apuan salbau zuan, con dificultad se salvó"
Iz ArOñ. "Lo que se sostiene a duras penas. Ez ikutoik ein orrei apapun da ta" Etxabu Ond.
.
Apapuban bizi dana, eskera bialduteko bidiak dira orreek.
fB Ic II 112.
Zer naigabea! Apapuan, jausi egiñean, ian-ian zanean, bira ta iges itxaskabreak.
Ag Kr 142.
Onetxek irabazten eban alogera urri, ziztriñari, begira bizi ziraan ama-semeok estu ta larri, apo-apoan.
Alt EEs
1917, 42.
Aita zuur ta langillearen utsunea, ez eban ez egokiro bete aren ama nagiak, eta bai apapuan, aloxuan.
Erkiag BatB 34.
Viet-Nam, India, Birmania... komunismo arriskuan dagoz, apu-apuan dagoz.
EgutAr 17-2-1959 (ap. DRA
).
2.
"
Apapuan, hacer una cosa provisionalmente, como en hilván"
A (para el ej. que da v. infra APAPUKO).
APAPUKO.
"Apapuko gauzak uts utsik egiteak alperrantza agertarazoten dau (V-m), el hacer solamente las cosas que están a punto de deshacerse [...]" A.