(
V-ger-oroz ap. A; Zam Voc
).
Descolorido, incoloro.
"Descolorido, despojado de color"
A (que lo relaciona con margo y un supuesto suf.
-ul).
Muiñ eman dezaiela ezpain margulez.
Or Mi 142.
Bestea berriz, ez da margotzen, margo-gaien egarririk ezpaitu izaten eta orregatik, gun aril margula deritza.
Zait RIEV
1933, 67.
Zure masail margulak eguzkiak bizitu ta beztu ditzan.
Etxde AlosT 55.
Bazetzan erdi bilutsik, begi margulak zabal-zabalik.
Mde Pr 152.
Margula zan argia ta eurikara giroa.
Txill Let 81.
Nai txuriek, lili-margul ta urdamutur garaiak bildurik.
Ibiñ Virgil 35.
v. tbn. Gand Elorri 69s.
azpiadiera-1.1
(Uso pred.).
Bildurra bera argiz iantzi ta gizondu al balitz, elitzake Txili egoan baizen margul da kolorga edo zurbil egongo. A BeinB 91. Iru astez arat onat ikusi ginun labakietan borda-inguruan, illun eta margul, zarpil eta aurpegi-murritz. Or Mi 86. Aurpegia margul eta eskugain argaletan zaiñak agirian zitun. TAg Uzt 180. Izadiak zerion olermen usain naroa, its eta margul (melancólico y descolorido) gelditu oi zen. Etxde JJ 11. Eguantza zurbil eta margul Titonen urrezko oatzetik iaikitzen badin bada, ai ene! Ibiñ Virgil 78.
v. tbn. Zait Plat 31.