1.
(R-uzt ap. Iz R 298
).
Apurar(se), preocupar(se).
"
Apúratuk dagó, está apurado"
Iz R 298.
v. kezkatu.
Etzaiztela bada apuratu.
Echn Mt 6, 31 (BiblE kezkatu).
Orduko asuntuaz / zerbait deklaratzen / ez da ikaratzen / edo apuratzen.
AzpPr 109.
Baña ez apuratu, Saturnino, / etorriko da karrua.
Tx B 244.
Ama Birjiñak ikusi arren / jende asko inguruan, / oiek ez dute apuratutzen, / geiago dago zeruan.
Tx B II 120.
Bitatikan bat lapurra da ta / aren laguna bestia; / apenas asko apuratze'ian / tabernan zorrak uztia, / Goizuetako ostalariak / oso kontentu eztia.
Uzt LEG I 233.
Aren esanak ez niñun asko apuratu.
BBarand 125.
Leon, ez apuratu.
Albeniz 170.
2.
Darse prisa.
Iñork balu egiña / sakrilejio ori, / mantx'ori garbitzera / apuratu bedi.
Auspoa 97, 91.