1.
(R-uzt ap. IzR 298
). Apurar(se), preocupar(se)."Apúratuk dagó, está apurado"IzR 298.
v. kezkatu. Etzaiztela bada apuratu. EchnMt 6, 31 (BiblE kezkatu).
Orduko asuntuaz / zerbait deklaratzen / ez da ikaratzen / edo apuratzen. AzpPr 109.
Baña ez apuratu, Saturnino, / etorriko da karrua. TxB 244.
Ama Birjiñak ikusi arren / jende asko inguruan, / oiek ez dute apuratutzen, / geiago dago zeruan.TxB II 120.
Bitatikan bat lapurra da ta / aren laguna bestia; / apenas asko apuratze'ian / tabernan zorrak uztia, / Goizuetako ostalariak / oso kontentu eztia. UztLEG I 233.
Aren esanak ez niñun asko apuratu.BBarand 125.
Leon, ez apuratu. Albeniz 170.