Atormentar.
v. tormentatu.
Ez dira eskrupuloak atormentatzen zaituztenak.
Mg CC 160.
Emen denboraz nekatuak eta mortifikatuak izatea, gero beti infernuan atormentatuak izan eztitezen.
Gco I 449.
Xin zreia kona guri atormentatiagatik tenpra bage?
Hual Mt 8, 29 (Samper atormentatu; He, SalabBN tormentatu, TB, Leon toliatu, Dv, BiblE oin(h)aze eman).
Atormentatu dezagun gogor, / konbertitu nai eztu-ta.
Ud 115.
Andre gaizto bat biraldu zion / konbertitu al bazezan, / atormentatu biarko zala / baldin mudatzen ez bazan.
Ud 114.
An ez du baliyoko / batere diruak, / atormentatuko du / beraren selluak, / posada gaiztuetan / munduan bilduak.
Ib. 108.
[Infernuan] beti alatuak, nekatuak eta atormentauak izateko.
Itz Azald 41.