asinatu.
Asignar, señalar para un fin.
Cf. asinata.
Eta dioste, Zer eman nahi drautazue, eta nik hura zuei libraturen baitrauzuet? Eta hek asigna zietzóten hogei eta hamar diru peza.
Lç Mt 26, 15 (He y TB kondatu, Dv agindu, Ip eskentü, Ur y Ol eskeñi, Leon hitzeman, IBk agindu).
Eta egun asignatu batez, Herodesek rege arropaz beztiturik, iudizioko iar lekhuan iarririk, harenga bat egin ziezén.
Lç Act 12, 21 (He egun hartuan, TB egun berhezi batean, Dv egun berezian, Ol aututako egunean, IBk aukeratutako egunean).
Gu-ere frangoki handituren garela asignatu izan zaikun neurrian.
Lç 2 Cor 10, 15.
Zergatik bada egun iakin bat horren figuratzeko asignatzen da?
Lç
Ins
D, 5r.
Eta dagoala denporea asignadurik egun seigarren eguneko.
Lazarraga A, 1147v.
Padarisuko reñuan, / zeña dagoan / zuenzat asinadua.
Ib. A26, 1200r.
Idi eta behi eta ergi, ezkontzan asinatuak zirenak.
(1749).
SenperEus
36.