(Ht VocGr 403, Dv→A); errenkurati (Urt I 118); arrenkurati (SP, Lar, Añ (AN)); arrankurati.
Quejoso, quejumbroso. "Plaintif, qui se plaint toujours" SP. "Quexoso" y "quexicoso" Lar y Añ. v. arranguratsu.
Ahalka zaite bada serbitzari nagia eta arrankuratia. SP Imit III 3, 3. Eman zuela harekin alhargun errumes, grinatsu, koleratsu, burugogor, arrankurati eta ezin pairatuzko bat. SP Phil 179. Maiz gure Spirituaren flakotasunetik heldu da gure gorputz dohakabea haiñ sentikor eta errenkuranti [sic] baita. Ch I 22, 6. Ahalka zaite, beraz, zerbitzari laxo eta errenkuratia. Ch III 3, 4 (Mst plañütsü, Ip zinkhurtsü, Leon zinkurinari). Holatsu arintzen ziren Wagram edo Austerlizko soldadu errenkuratiak, Napoleonek ematean gurutzea bere eskuz. Hb Egia 148. Hekiek dire marmazikari arranguratiak, beren lehien oldera dabiltzanak. "Querulosi". Dv Iudae 16 (Lç reboltari, Ol minkurti, Ker negarti, IBe kexu; He bethi errenkuraz daudezenak).