1.
(Dv, A);
arguriatu (SP, sin trad.);
arguditu (R-is ap. ContR 517
). Discutir, disputar; charlar."Faire une bataille de paroles"Dv.
"Disputar"A.
"Árgudi, charlar. Anitx arguditu dún, núk, has (he) charlado mucho. Anitx arguditu diár, hay hablau mucho. Anitx arguditu dur"ContR 517.
Cf. LzG: "Argudir. Argüir. Se le da el sentido de mostrarse descontento de la opinión ajena, no queriendo llegar nunca a un acuerdo (Contrasta)". v. arguitu. Gure bi debotek zuten gora-gora, / Larrutu bere zintzurra. / Zutenean biek asko argudiatu, / Nahi izan zitzaizkon lagunari lothu. Gy 146.
sense-2
2.
(S ap. A; H, que cita a Ip). Informarse."Interroger"H.
Zuñ-nahi hiritan edo etxetan sar ziteien, argüdia ziteie nur den han behar-bezalako denik, eta haren etxen egon ziteie hantik elkh'artio. IpMt 10, 11 (Lç, TB, SalabBN informa zaitezte, Dv, Leon galda zazue).
Argüdia zite gogo hunez eta ixilik beha zite saintien hitzer. IpImit I 5, 2 (SP egitzu zure galdeak).