1.
(
SP),
araurgabe,
araubage (
Lar,
Darric ap.
DRA
.).
Extraño, impropio, irregular, anómalo.
"Qui n'a point d'apparence"
SP.
"Irregular"
Lar.
Etzitzela arren nahas eta deskoraia, zer nahibeita gaizatan gaiñen, jiten zaitzün üdüripen araur gabek.
"Alienae phantasiae"
.
Mst III 6, 3 (Ch imajina banoek, Ip III 6, 5 nulako nahi üdüripen gaisto, Leon asmu arrotz edozoin).
Heien bizitz-araugabearen gainean.
Birjin 506.
Bere bihotz-mugida araugabeak zebatuz.
"Déreglées"
.
Ib. 597.
Bide oni jarraitu ezkeroz, [...] monarkiak izango dira bidageak edo araugabeak.
Otag EE
1884a, 312.
Ez iltzekuan eta ez illetakuan nola ez baizen prailerik ikusten, [...] eztakigu nola ta zergatik, marmarretako gaia zan jendiarentzat, jaun ura izandu zalako prailien ongille aundia. Araugabien izen onari Jaungoikuak daki ordia begiratzen.
(Interpr?).
Bv AsL 132s.
"
Araubage, insustancial (R-uzt)"
A Apend.
Cf. VocNav: "Araubaque, alelado (Roncal)".
2.
"Irregularidad, [...]
adrebagea, araubagea
"
Lar.