(S; Dv (arhan), H (S)), aan (S), arran (Arch UFH (S)) Ref.: A; Lrq /áan/.
Eco. "Le souletin dit: oihuaren arana, l'écho de la voix" H (s.v. harana). "1.º eco, [...]; 2.º zumbido en el oído" A (que da la forma arana, partiendo de aranatu analizado arana + -tu). Harriet, s.v. harana, lo relaciona etimológicamente con haran 'valle', que en suletino no se documenta fuera de nombres propios, siempre sin aspiración: "Par exten: écho. C'est sans doute parce que le phénomène de l'écho se produit fréquemment dans les vallons". Cf. aranatu. v. aranots.
Ordünko kargülantak, nahiz Errebolüzioniaren aranak orano ezagün ziren, etziren oraikuak bezain hotz erlijioniaren eretzeko. Const 31. Hegalez zebiltzen beleak ortzean, min zahar ahaz-gaitzen aranak ene gogoan kuatuz. Mde Pr 127 (cf. 131 min zahar ahatz-gai ezinen oiharzünak). Artzaiñ Handiak eman dezala: 1) txipi phenatiari zelüko korralia; 2) ütsiari, zelüko argi bethia; 3) zeñüzaiñari zelüko aan ezinago eztiak. (Interpr?). Herr 26-1-1961, 3. Igantian misioniak zerratzen dira Urdiñarben eta Altzürükün. Aan baten arabera Aita Leon, Bruno, Darrichon, Maintenu pheredikariek behazale hanitx bazien, oro botz beno botzago. Herr 1-2-1962 (ap. DRA ). Jo eta jo, ezar dadin / herra handi bihotzetan; / Heda dadila aharran / arana bazter orotan. Casve SGrazi 96.