amanazatu.
Amenazar. v. mehatxatu, menazatu, zemaitu. Tr. Documentado desde principios del s. XVIII en textos meridionales. Hay amanazatu en Samper. En DFrec hay 4 ejs. de amenazatu.
Onelako agrabioren batekin proximoa amenazatzea. OA 149. Etzaitezela izutu amandreak orrela amenazatuagatik, eztizute etxetik ateratzea besterik egingo. (G, 1761). ASJU 1983, 9. Bigarrena da norbait gatx edo gatxen bategaz zematu edo amenazetia juramentubagaz. Astar II 60. Katiguben bategaz zematu edo amenazetan dozunian. Ib. 62. Eta Jesusek amanazatu ziakozun demonioari. Samper Mt 17, 17 (Hual eta Jesusek amenazatu zion demoniua; He, TB, Ip, Echn, SalabBN me(h)atxatu, Dv larderiatu, Ur (G) erriertan egin, Leon manatu, Or errita egin, Ol akar egin, Ker agiraka egin, IBk gogor hitzegin, IBe gogor egin). Orduan ezin bestian amenazatu zuan gaitz izugarri ta eriotza txar batekin, baldin ezpazuan mudatu nai. Bv AsL 63. Saiatutzen da semia atzeratu nairik artu zuan bizi-modu artatik, baña alferrik; amenazatzen du, ta alferrik. Ib. 46. Orrek [Kaiserrek] nai zuben amenazatu / Frantziko errepublika, / berriz Parisen ez du egingo / len bezelako burlika. Tx B I 106. Maisu geienak kastillanuak, / kolorez berde askuak; / gure semiak amenazatzen / luzeturikan eskuak, / itz bat euskeraz aditzen bada / autsi biarrik kaskuak. Tx B II 169. Guztiok arnenazau eta insultau egin ginduezalako. Gerrika 195.