1.
(-lh- Dv→A);
alherazle (S ap. Lrq). Apacentador, pastor.v. alatzaile. Hekien alharazleek berriz, ihes egin zuten, eta berria heldu zuten hirira eta bazterretara. DvMc 5, 14 (HeH urdeen alhatzaileak).
Alharazleek ikhusi zuteneko zer zen gerthatu, ihes egin eta berria eraman zuten hirira eta bazterretara. DvLc 8, 34 (Lç urdainék, HeH xerri zainek, TB bazkatzailek, Leon urde-zainak).
sense-2
2.alharaztale. (El, lo) que hace funcionar. Goretsiko dugu zeindikat horren lana, bainan guziz lantegi buruzagien urhats handia, mozkinak phartika, lantegiaren alharaztale guzietarat. Herr 5-3-1959 (ap. DRA).