1.
(
G-to, AN, L-ain, BN-baig ap. A
),
gargaildu (
Sal ap. A
),
gargailatu (
Sal ap. A
),
karrakaildu (
B ap. A
),
karrakaldu (
B)
"Decaer" A. "Karrakaildu (B), arrastrar las piernas al andar" Ib. "Desfallecer, consumirse. Egarriak gargaildu, desfallecer de sed. Gargaildrik il xu aur kura, amak eznerik ez izanaz (Sal), aquel niño ha muerto por consunción, de no haber tenido leche de madre" Ib. "Osasuna karrakaldu zaio, le ha flaqueado, bajado la salud" (B). Cf. karkail.
azpiadiera-1.1
(Part. en función de adj.).
"Decadente"
A.
"Persona estropeada, envejecida. Gure gizona arrontz karrakaildue dago
"
Izeta BHizt.
Kantari prestua, baño boza karrakaildua.
(B)
'Boza laztua'
.
Inza NaEsZarr 2052.