1.
(
PMuj),
burjabe (
BeraLzM) .
(Uso pred., tras bere, etc.).
Dueño de sí mismo, libre, independiente, autónomo.
v. BURUAREN JABE.
Deun Andoniri otoitz eiteko, / Euzkadiri atsekabe / orok kendurik, jarri daiantzat / azke bere buru jabe.
(1918).
Enb 133.
Zure kabuz, zure buru-yabe, giza-artean zu bakarrik bizirik Aidara yetxiko zera!
Zait Sof 184.
Emen geure buru-jabe gara [....]; Jaunaren gogoa bete edo ez bete, geure eskuetan dogu.
Ibarg Geroko 60.
Abereak bere buru jabe utzita Etxahuniaruntz atera ziran.
Etxde JJ 124.
Apurtu egin ziñan / zeure buru-jabe. / Gaur troka-sailla zara / zeugandikan aske. / Zein ederra dan zure / askatasun bete.
Gand Elorri 175.
Beraz, Semeak askatasuna emoten badautsue, zeuen burujabe izango zaree benetan.
Ker Io 8, 36 (Dv zuen eskuko, Ol yarei, Leon zuen buruaren jabe, Or zeren esku, IBk zeuen buruaren jabe, IBe aske).
Izan be, neure burujabe izanik, guztien morroi egin naz.
Ker 1 Cor 9, 19.
Geure burujabe izateko askatu gaitu Kristok; beraz, orretan sendo iraun egizue, eta ez itzi joputzako buztarpean ezi zagiezan.
Ker Gal 5, 1 (Ol askatasunerako, IBk, IBe askatasunean bizitzeko, Bibl libertatean bizitzeko).
Tellagorri bere buru-jabe purrukatua zenduten.NEtx EG 1957 (7-8), 58.
(No precedido de bere, etc.).
Aizea ta itxastxoria bezain azke ta burujabe izan nai mutillak!
TAg GaGo 35.
Igeregiteak ez du ezkuturik aientzat; [...] arrainak bezain burujabe ibiltzen dira ugiñetan.
TAg Uzt 38.
Gizona buru-jabe da [...], bere eskuetan dauka Jaungoikoa aukeratu edo ez aukeratu.
Ibarg Geroko 76.