(-th-HeHVoc, Hb, A(s.v. bethegintzarre)). Plenitud; perfección."Osoki on izaitea"HeH Voc s.v.bethegunea. Orai bada zure ganat heldu naiz, eta hunela mintzo natzaie, munduan naizela, izan dezatentzat ene bozkarioaren bethekundea bere baithan. "Gaudium meum impletum"
.HeHIo 17, 13 (Dv ene bozkarioaren bethetasuna, Leon ene bozkarioaren bethea).
Arimaren koplak: bere buruari uko egiñ-eta poz baita Jainkoarekin bat-egitean betekundea jo dulakoz. "Alto estado de la perfección"
.GaztMusIx 173.