1.
(V-gip ap. Iz
ArOñ
; Lar, vEys→A; -illa Hb),
anbil (AN-5vill ap. A
).
"Rodadura"
Lar.
"Rotación; sólo se usa en los derivados: [...] amilka, amilaga, amiltegi, amildu, amilerazi, etc."
A.
"Corriente impetuosa. Amill o(r)i ge(r)atu daiñian
"
Iz ArOñ.
.
2.
(V-gip ap. Etxba Eib; H).
"Précipice"
H.
"Precipicio. Culto en Eibar. Alde bixetara, izugarrizko amilla agertzen zan
"
Exba Eib. Cf. UR-AMIL.
Ondoezaren ujol amillak ezdute ez itzali nere biotzeko maitetasun sua.
(Cant 8, 7)
"Aquae multae non potuerunt extinguere charitatem"
.
Ayerb EEs
1912, 179s.
Erauzi omen zuten zankaz Santa Vitoriko galdorra; ba omen zoazin Allpinara ango arkaitz amil izugarriak Vantur mendiari erasteko.
Or Mi 100.
Gogo amilla [tít.] Nere baitan nabil. / Gogo-enparantzan, / ezpai-ardailla det dantzan. / Ulermena det irakin, / gauzen muiña nundik / ote-diteken jakin.
NEtx LBB 244.
AMIL EGIN.
Caer, precipitarse. v. amildu.
Agur, fede, lurrean / nuen itsu-mutil; / zuri esker leizean / ez nun egin amil.
Or BM 66.