debruztatu.
Endemoniar(se).
v. DEABRUAK HARTU.
Sinagogan bazen gizon bat izpiritu lohi batez debruztatua.
TB Lc 4, 33.
azpiadiera-1.1
(Part. en función de adj. o sust.).
Othoitzez jende deabruztatu gaxo hekientzat, gathibotasun triste hartarik hek atheratzea gatik.
He Phil 69 (SP 67 deabrutu).
Ekharri zioten aitzinerat hainitz debruztatu.
TB Mt 8, 16 (Lç demoniatu
).
Bi debruztatu [...] ethorri ziren haren errenkontratzera.
EvL Mt 8, 28 (Ip behargabedun
).
Orduan ekarri zioten debruztatu bat, itsua ta muttua.
Echn Mt 12, 22.