1.
(V-ple-arr-m, G, AN),
ilduki (V-arr-oroz),
ilddoki (ilyoki; GoiBur),
illoki (V-gip)
Ref.:
A(ildoki, ilduki);
IzArOñ(illoki)
. "1.º la parte más gruesa de un leño. 2.º tarugo, zoquete, pedazo de madera corto y grueso que queda sobrante al labrar o utilizar un madero"A.
"Tronco ordinariamente viejo de menos de un metro para la carbonera, costados del fogón, etc. Ilddoki. Anpór-ildoki bat. Illoki baten gañean txipitu egurra
"IzArOñ.
"
Cerra ilyoquia, tronco o trozo de árbol cortado para ser aserrado y hacer tablas o tablones"GoiBur 297.
"Maderos llamados cerra ylyoquias
"(1729). Ib. 297.
Orra non gazteari irabazten dion, besteak amaika ildoki baiño amabi ildokiak lenago ebakiaz. Ezale 1897, 194b.
sense-2
2."(V-arr-oroz, G), trozo podrido de un árbol, yesca"A.
v. 2 ildo.