1.
(
V ap. A
; H (V, G)),
ibilikera.
Modo de andar.
"Porte"
A.
v. ibilera
(2).
Ibilkerea, alperrak lanera eroaten dabena lakoxea.
A BGuzur 116 (v. tbn. Ardi 56).
Esakeran tolesgabea, ibilkeran adjutua, begirunean samurra.
Ag G 134.
Rodano, bere ugin nekatuekin, aundikien ibilkeraz, Aviñongo yauregia uruñatuz.
Or Mi 118 (v. tbn. Tormes 63).
Taketa lakoxe gorputz arteza, ibilkera leun eta bizkorra zituana.
Kk Ab II 176s.
Erroen biurri-antxak eta ibilkera aundizkoak alako gizon-tankera parregarria ematen ziotek.
Ldi IL 17.
Edo-ta alako aire ta ibilkera zahar-antzeko bat.
Lek SClar 110.
Ibillikerak ezin / [...] barrunbean / bizia itzalazi.
Gand Elorri 80.
Harrigarria da janzkiek daben indarra edozeinen ibilkerak, gogoetak, eta baita izakerea bera be, aldatzeko.
Osk Kurl 58.
v. tbn. Echta Jos 62. Lh Yol 32. Mok 19. Altuna 82. Otx 58. TAg Uzt 6. Erkiag BatB 36. En DFrec hay 5 ejs. de ibilkera.
Ez egoan ez oñezkoentzat ez burdientzako ibilkera onik ez erosorik.
Akes
Ipiñ
8.
Bañan aapaldien urrenketari ematen dion ibilkerari oartzea ajola geiago dio.
Gazt MusIx 67.
2.
"Andanzas, ibilkerak
"
Añ.
Ondo zaindduten ebezan gizon aren ibilkerak badezpada.
Echta Jos 265.
Bertsolari arlote baten ibilkerak ez dirala antzerkira aldetzeko diña.
Lab Y
1933, 193.
3.
Andadura.
Iakinkizun guziak azterka iarri ziran: izarren egitamua, izarren ibilkera [...].
Zait Plat 71.