1.
espatari (Lcc).
"Espadero, espataria
"
Lcc.
2.
"(V, G), agramador, operario que maja el lino o cáñamo"
A.
A, txorua! Ezpatarijen otsak dituzu.
Mg PAb 138.
Ezpatarijen kantia lino gijetako aldijetan.
Ib. 141.
Andre ostalaria eta bere mirabea, orduko baserritarrak, linu-ezpatariak, ola-gizonak, baita azkenik [...] iskribau-aguazilak ere.
MIH 168.
3.
(V, G ap. A
; Dv),
ezpatalari (Dv→A).
Espadachín, gladiador.
"Bretteur"
Dv.
Ezpatalaria ezpatak galtzen du.
Hb Egia 83.
Naparroko Iruñan berriz mosaikoak, itxas-zaldi eta ezpatalarien irudiz apainduak.
JMB ELG 100.
Ezin siñetsizko irrika sartu zitzaion ezpatariak ikusteko.
"Gladiatorii spectaculi"
.
Or Aitork 139.
Buruzagiak ziran, izan bere, amaierako ezpatalariak.
Erkiag Arran 141.
Bakanak eta muga-gaitzekoak izango dira aurrerantzean horrelako guduak: ia zaldun ezpatarienak bezain urriak.
MEIG I 177.