1.
(V ap. A
),
aztrapala.
Ruido, alboroto.
"Alboroto"
A.
Asi da ba artez-artez gorantza joaten, / An jausi emen jagi astrapala baten, / Soña ta soñekoak sasitzan urratzen, / Arri-artean oñak zauriz odolduten.
Kk GH
1924, 621.
Odeiak baltzak... dagoz; / Ostotsak be orra, / Beren astrapalakaz / Dantzan dabil lurra.
Enb 169.
Txirrita Plazentzian bizi zan artian, gertaera bat zala ta naikua astrapala (zalaparta) sortu zan.
SM Zirik 59.
Joxe Moko etxeratu zan gaberdi aldian, bestetan baño basotxoren bat geiago klink eginda, astrapalia darixola.
Ib. 68.
Kukua zala ta an zerabizen aztrapala guztiak ikusten.
Ib. 83.
Entzun mandatu bat, bereala elduko da: astrapala andi bat Iparraldetik, Judako uriak basamortu ta basatxakurren zuloa biurtzeko.
Ker Ier 10, 22.
Hay 2 ejs. más en DFrec.
2.
(V-gip).
"Prisa desordenada. Gaur berandu jaiki non eta or ibilli non goiz guztia astrapala baten. / Zuk astrapala ugari ta lan gutxi. Hiztegi gehienek 'alboroto, ruido, estrépito' diote. Gaur egun oso gutxi entzuten den hitz honek zarata zentzu hori galdu samartua du hemen eta zalapartarena du ia soilik"
Elexp Berg.