1.
(
V, B ap. A
; Añ,
Dv).
Gimiendo, quejándose, gritando.
"Dar quejidos, ai aika egon
"
Añ (s.v. quejarse).
"Dando ayes"
A.
v. aieneka.
Erriko gaisoak erretzen ta karraxiz <-aisiz>, aika ta ojuka zebilzan denboran.
Mb IArg I 84.
Gabeko ta egunaren zati andiak eraman oi ditu aika ta eztulka.
Ib. 185.
Jaten asi ziraneko asi ziran profetak tu-ka ta aika.
Ib. 273.
--Eta Atsuak? --Atsduna dala, atsa darijola, edo bai aitsuba dala, edo aika daguala.
Mg PAb 173.
Ilhuntxean, ohartzen da Sabuquy jo harat jo hunat badabilkiola Oxalde, sabelari bi eskuz lothua, atx eta aika.
Ox 197.
Oroitzak aika (gemiendo) naramate gaur, / lenera-bide burumakur ni...
EA OlBe 105.
Abeslariak ai-ka ta ala-ka diardute.
Zait Sof 112.
Andrea ai-ai-ai-ka / eta gizona gor.Urruz Zer 104.
2.
(Sust.).
Denbor berean ere izaten dituzte beren ai-kak, beren kezkak eta beren naigabenz andiak.
Mb IArg I 302.