1.
(SP(sin trad.), Lar→H, Añ, VocCB→Dv). Casarse (la mujer o el hombre)."Maridar"Lar, Añ.
"Emmaridarse, casarse"Lar.
"Casarse la mujer"VocCB. .
Zeñegaz senartu zan Anjel? Ag Kr 219. Noiztik ona senartzen dira jauregiko morroiak erregiñarekiñ, ipuietan ezpada? Ag G 142. Ugolde aurreko egunetan, yendeak yaten eta edaten zuten, senartzen ta ezkontzen ziran. "Nubentes et nupti trahentes" (Mt 24, 38). Ir YKBiz 414 (Or senartu ta emaztetu; Lç ezkonzen baitziraden eta ezkonzaz emaiten). Illen artetik piztuko diranean, eztira senartuko ezta ere ezkonduko. "Neque nubent, neque nubentur" (Mt 22, 30). Ib. 393s (Dv ez dute hartuko ez gizonek emazterik, ez eta emaztekiek senharrik).
sense-2
2.
(V ap. A). Casar (a un hombre)."Casar, hacerle marido"A.
Erriko etxaguntzarik zabalenean, baztartsuenean, senartu eban izekoak [Simon]. AEzale 1899, 358a.
azpisarrera-1
SENARTZEKE.
Sin casarse. Mutilletatik eta txorakerietatik iges eginda, beren gogoz senartzake daudenak. AgG 296s.