(G-to ap. A). Extrañeza, asombro, estupor."
Au arrimena, qué extrañeza"A.
v. harridura. Nere arrimena nabaritzean, --Gaintzako semea ez al zera? --galde egin zidan. A Ardi 56. Aiek, poz eta arrimenaren aundiz, ezin siñetsi zezaketen oraindik ere. Ir YKBiz 531. Arrimen eta bildurrez ikaratzen nau. Amez Hamlet 17. Jainkoak ixuri eutson jakituri izugarriaz oartzean, itzalezko arrimenean eukazan aren arimea ezagutzen ebenak. Onaind STFer 127. Gure ondorengoek, orain pixkaren bat ahazturik badaukate ere, aurkituko dute berriz egunen batean Orixe, harrimenez eta espantuz. MIH 293. Gure kritikarekin harrituko ginake, harrimena aspaldi galduak ez bagina. Ib. 322. En DFrec hay 1 ej. de harrimen.