beljikatar,
beljiar,
belgar,
belgatar.
Belga (miembro de cierta tribu céltica); belga (de Bélgica).
v. belga, beljikano.
Ez dagijala Jangoikuak gura inos, Beljiarrak buru arruak erabiltia, laguntasuna eskiniten deuskubelako.
Mg PAb 210 (trad. de un texto de Tácito).
Euskaldun askok done Riktrudisen izena iakiñ ezarren, Pranzia ta Beljikatarrak ezagutu eben antxiñetatik zenbateraiño dakian zeruetatik lagunduten.
Ag AL 168.
Urte bi geroago doixtar, pantzetar, englandar, suizar, beljikar eta poloniar langilleen ordezkariak batzandu ziran Londondik ur dagoan Saint Martins Hall uritxuan.
Eguzk GizAuz 68.
Guztien buru, omen eta entzutez beintzat, Vander Velde, beljikarra dala dirudi.
Ib. 70.
Irakastaille onak euki ebazan an. [...]; Muninck filosofu belgarra, Manser suizarra.
Alzola Atalak 73.
Belgatarren erregin / egin da Fabiola.
(In Uzt LEG II 238
).