1.
(V, G)
Ref.:
A;
Etxba Eib;
ZestErret
.
Tenido, tomado como hermano; hermano de adopción, etc.
"Anaitzakua, baña odolekua balitz leztxe maitte eben etxeko guztiak" Etxba Eib.
O, zein aizen eder loa: / eriotzaren anaitzakoa: / bizitzako urloa!
"Pretendido hermano de la muerte"
.
Ldi BB 108.
Euskal-erromes gaixoa: / anbat sufritutakoa... / Gauza aunditako jaioa eta / Jesusen anaitzakoa.
SMitx Aranz 131s.
Orain asiera eman zion bizimodu lazgarria izango zun geroenean, ia il arterañokoan, bere anaitzakoa.
Etxde JJ 161.
Etxahunen anaitzakoa tankera batean [Iparragirre], ark bezala onek ere asko jasan baitzun bere bizian.
Etxde 16 Seme 75.
Gure [Georgiako] anaitzakoei (eta Lizardigandik hartzen dut hitza), zerbait jakineraztekotan.
MEIG VI 122s.
2.
"Podría llamarse así 'el cuñado', que no tiene en ningún dialecto voz equivalente castiza"
A.
Martin eta Margarite anaitzakoak dira.
Anab Usauri 144.
Menoikaren seme ta nere anaitzako dan Kereon, Poibaren Pitiar yauregitara igorri dizut.
Zait Sof 59 (cf. ib. 59: Kereon Yaun nire ezkon-anai).