(
S),
aritzaile (
h- Urt),
aizale (
S),
artzale.
(El) que se ocupa en.
"Catervarii pugiles [...] ukhabillka haritzailleak
"
Urt IV 302.
"/aizále/, qui vaque à..."
Lrq.
San Sebastian egunarekin eraman zuten Fernando Amezketarra Azpeitiara, erri bereko batekin itz neurtuetan jokatzera; baña etzitzaion agertu kontra aritzallerik plazara.
Izt D 172 (reproducido, con algunos cambios, en Muj PAm 26).
(Sin compl.).
(El) que actúa; actor.
"
Arizale (S-saug), travailleur, agent"
Lh.
Mauleko hirur [jokulari] hoberenak arizale dirate.
(S).
Eskual 3-7-1908 (ap. DRA
).
Bodekarratz jaunak erran dauku zer den Pastorala: theatro mota bat, kanpoan egina, artzaleak, elgarri edo publikoari, beti kantuz ari dira.
Herr 24-5-1956 (ap. DRA
).
Bi milla arima jinda iganteko jeila. Arizalek denbora franko althe ukhen die.
(S).
Herr 4-9-1958 (ap. DRA
).
Soinuak deitzen ditu gertaldiko arizaleak.
Lf ( in
Casve SGrazi 12
).
Funtsean aditzaleek arizalen eletarik asmatu behar dute gauzak non gertatzen diren, eta noiz.
Ib. 12.
Jakin behar da pastoraletan "eskuin" deitzen dutela aditzaleen ezkerra, arizaleen eskuin baita publikoari so daudelarik.
Ib. 11n.