1.
(
L-ain, BN-ciz-baig ap. A
; Dv (BN)).
Arreglado, cuidado, pulcro.
"Se dice de la persona que va arreglada con limpieza"
A.
Bere harizko eskularru munttoez.
GAlm 1934, 29.
(ap. DRA)
Bere mintzairea biziki jauna zuen, bethi xut-xuta, bethi munttoa, arthoski orraztatua eta ezpaina lore.
Lf ELit 281.
azpiadiera-1.1
(Uso pred.).
"Ah! Gure etxean ez lukek behar iganderik". Bainan aitak, hori derasala, segiten du aitzina bere maila xuxen eta muntto.
Gazte 1959 (6), 1.