1.
(
V, G ap. A
) .
(Aux. intrans. bipersonal).
Imitar.
Bere ama onak argitaratu nai izan omen-zuen [mandotegian], zerbaitean beintzat Birjiña Maria guziz Santari Belengo estalpean anzeratu ta jarraitzeagatik.
Aran SIgn 2s.
Zer nuan, beraz, maite lapurreta artan eta zertan antzeratu nintzaion ene Iaunari okerrean eta gaizkian?
"Imitatus sum"
.
Or Aitork 48.
Zure itzak berrionzaleen bidez anima ezia Zure antzera dabiltzaneri antzeratuz.
Ib. 403.
(Con compl. directo).
"
Ez gaizki-eiñetan, ez bada ze ondo eiñdako obretan biar eban antzeratutzia bere aurretikua
, [...] asemejarse a su predecesor"
Etxba Eib
.
.
Alare, oker antzeratze ortan bereon, ederki adierazten dute Zu zerala sorkari guzien sortarazle.
"Sic te imitando"
.
Or Aitork 48.
2.
Pintar; representar.
"
Antzeztu, antzeratu, dibujar, imitar; según Larramendi, también pintar"
A Gram 366.
Usategi batera usoak urrunetik etorri deitezan, zein izaten da eroakarririk onena? Usoa: benetakoa edo antzeraturikoa.
A BGuzur 131.
Lauko edo laurka eder bat dago erakusten Bilboko ispilutegi baten. Lekeitioko bastertxu bat dago antzeratuta, nasa barria.
Ezale 1897, 93b.
Itsaseme adoretsu artan edo arengan, edonork ere, baixaren edo atxaren sendotasuna antzeratuta ikusi oi eban-ta.
Erkiag Arran 14.
3.
"Dar forma, asemejar. Nekez baten antzeratu dau gauzia, eta oiñ zegozer dirudi
, por fin ha dado traza al asunto"
Etxba Eib.
.
"
Pintturan, antzeratziak beste ardura dau, gauzen espiritua azalera ateratziak
, en pintura, tanto como el parecido importa el alumbrar el espíritu de las cosas"
Ib.