1.
(H, g.-hurritu Dv, A),
gogurritu (H). Desanimar(se). Hargatik ez gare gogo urritzen; aitzitik gure gizon kanpokoa desegiten den arren, hala ere gizon barrenekoa erreberritzen hari da egunetik egunerat. He2 Cor 4, 16 (Dv ez du gure gogoak amor egiten
).
[Tristezia gaxtoak] tontotzen eta gogourritzen du ispiritua. HePhil 472.
Heien gogohurritzera hari da. Lg(ap. Dv).
Arima iustuak ez duela behar gogurritu. (tít.). Mih 124 (97 gogourritu).
Fidantzia nausi duela ta batere gogohurritu gabe hurbildu behar da sakramenduetarat. Dh 61.
Idazle oiek gogo-urritu eztitezen. LdiIL 98s.
Maider-en oroitzaz naigabetuta ta gogo-urrituta. EtxdeJJ 264.