1.
Boca, desembocadura; garganta, desfiladero.
An, Tiber akaldean, iendeenganik urrun, bide luze egiñik, itxedonaldia genun itsasoz ioaiteko.
Or Aitork 231.
Tenareko akaldeetan ere sartu zan, Iainkoen ate sakonak, baita izu beltzez illundutako basoan ere.
'Fauces'
.
Ibiñ
Virgil
116.
Itsaso aserrean barrena Euxin eta Abydos ostratsuaren akaldeak igaroz.
'Fauces'
.
Ib. 74.
Mendi-akalde zabaletik Lapitarrei zemaika zegoen Hyleus.
'Cratere'
.
Ib. 91.
2.
Boca.
Urri ere, ura akalderaiño duela, unama aldera esku estuak luzatzen ditu.
"L'eau qui l'emmuselle"
.
Or Mi 65.
Bocaza.
Isillik ago, mutil: itxi zak âkalde.
"Bocaza"
.
Or Eus 29.
Bizkarrez lurra jo nai ez baduk / isil ezak âkaldea.
Ib. 182.
3.
Bocazas.
v. AKALDE-ZABAL.
Gaurgero ez duk iñor zikiratuko akalde orrek, ala ni!
Ibiñ
Virgil
38.
AKALDE-ZABAL.
Bocazas.
--Akalde-zabal (andiputz, arroputz, fanfarrón) zuek! --Zuek kemen gutxi... / Beltzenak asi dira esaten elkarri.
"Vosotros sois unos bocazas"
.
Or Eus 28.