1.
arrazoindun,
arraziodun,
arrazodun,
errazoedun.
Racional, provisto de razón.
Iainko perfet gizon perfet / Arima arrazo[i]ndunaz / Egiña eta haragi / Gizon erbalarenaz.
EZ
Eliç
131.
Apolinario heretikoa zeiñak baitzioen [...] berboak hartu zuela haragia arima arrazoindunik gabe.
Urt IV 69.
Yágo inportadeláik mantenitzea gizagéndea múnduan arraziodúna dén bekála.
LE Matr2 82.
Arpetzaz aldiz hartan dütügü amoriaren esparantza güziak besarkatzen, dütügünak hirur berhesdetan erthailtüren, amorio izairitsua, arimalarena ta arrazodüna diradianak.
Egiat 206.
Kreatura mota bi arrazoi dunak: au da Aingeruak, eta gizon eta emakumeak.
Gco I 396.
Zelan gorputz ta arima oneek, bi izanik egiten daben persona bakar ta errazoeduna.
CatBus 44.
Nekez eta gatx ezagututen dira eurakgan kriatura errazoedunaren antz, irudi eta izatea.
Itz Azald 79.
Gizona adimendun, errazoedun aberea da.
Eguzk GizAuz 96.
Arrazoidunik ez baititeke naigabetu, ez dagokion ondasunez.
Or QA 96s.
Egiña izanik ere, Zure uri garbi dan gure Amaren adimen ezagueradun arrazoiduna.
"Mens rationalis et intellectualis"
.
Or Aitork 354.
2.
Justo.
"Aequicultor, [...] arrazoñezkoa, arrazoinduna
"
Urt I 342.
3.
(El)que tiene razón.
Neuk sartu niyuan lurrean bezigua, i ala ni arrazoidun gintzoazen jakitearren.
Bilbao IpuiB 121.