1. (Lar, Zam Voc, T-L), herkide (Bera, Etxba Eib).
Paisano, compatriota; conciudadano. "Conterráneo" Lar. "Compatriote" T-L. "Sin. errikua, en oposición a erbestekua " Etxba Eib. v. herritar. Tr. Sólo meridional; no lo hemos encontrado en los textos hasta el s. XX. En DFrec hay 5 ejs. de herrikide .
Erkidien (erritarra) barregarri gelditu. Ag Kr 182. Etxenak erri-miña euki oi zuan [...], astero juaten zalarik bere errikideak ikustera. Ayerb EEs 1915, 296. Erkideak ere bazerate. A Ardi 83. Sarritxotan irrun-arrunak sortzen dira aizkide ta erkide-tartean. Ol Imit I 14, 2 (SP burjes, Ch, Mst, Ip, Leon herritar ). Erkideek (paisanoek) niri egotsiriko irañen ordaingarri. SMitx Unam 7. Olerkari errikidearena. Erkiag Arran 45. Bere herrikideen egoera latza ikusi zuenean, abertzale egin zen. Arti Ipuin 47. Gure errikide Izeta. AIr ( in Izeta DirG 13 ). Haren herrikideek, gorroto bait zioten, mandatariak bidali zituzten atzetik, esatera: "Ez dugu hori errege nahi". IBe Lc 19, 14 (TB hiritar, HeH, Dv, Ol, Leon, Ker, IBk (h)erritar ).
v. tbn. EEs 1917, 138. Kk Ab I 76.

2. herkide (Etxba Eib).
Ciudadano. " Gure arteko asko eiñ dira erkide Venezuelan, muchos de los nuestros se han nacionalizado en Venezuela" Etxba Eib.
Arrotzei ezta erkideei ere ez zaie gaurgero zillegi izango. Zait Sof 80. Españar errikideak. "Ciudadano español" . EAEg 21-12-1936, 603. Errikide berezienak beroiek [gudariak] bait-dira. "Ciudadano privilegiado" . Ib. 9-10-1936, 8.