(G; Lcc, Añ),
desorden.
Desorden.
v. desordenu.
Ordenaz gauza guziak / dakuskigu lurrean, / eta gizonen biziak / desordena batean.
Arg DevB 151.
Zer nahi armada-lege eta ordena begira-araz diozoten bere soldaduei, eziñ haiñ ongi baitagikete, non ez baita gerthatuko zenbeit desordena.
He Phil 234 (SP 232 desordenu).
Desordena eta nahaskeria haiñ estranioaren erdian.
He Gudu 60.
Desordenak ekartzen tuen kalte guziak.
Revol 141.
Ez ikusteagátik ainbérze desórden, gaixtakéria ta Jangoikoaren ofénsa.
LE Ong 78v.
Desordenak badakar / makiña bat kalte.
Ud 160.
Ez dauzkigu debekatzen deboxkeriak, desordenak, plazer lanjerosak eta hobendunak baizen.
Arb Igand 187s.
Federik eztaukan gizonarentzat [...] dana da berezko gauza, ta berezko gauza desaraude bat da, desordena bat.
Ag Serm 208.
Kupira ematen dit / orko desordenak.
Auspoa 97, 19.
(se refiere a la Primera Guerra Mundial)
Desordenarik aundiyena da / ez diran gauzak sortzia.
Tx B I 269.