on egin
1 du ad.-lok. Onuragarri, mesedegarri gertatu. Ik. mesede egin. Hitz haiek Andoniri on egin zioten. Jan dugun arrainak ez digu onik egin. Ikusteak ere ez dit onik egiten. || Aireak on handia egiten die belar eta zuhaitz guztiei. Zenbat on egiten duen jaunartzeko sakramentuak. Bizkaian hainbeste on egin duen liburu hau. Hori ikasteak ez digu on baizik egingo. On baino kalte gehiago egiten duten liburuak. 2 du ad.-lok. Ongia egin. Adiskideei on egitea eta etsaiei gaitz egitea dela zuzenbidea.
3 dio ad.-lok. (Jaten ari denari esaten zaizkion jendetasunezko formuletan). On egin! —On degizula! —Baita zuri ere. On egin diezazula!