(
V; Lar,
Añ (V)),
uartu (
V-gip, R-is),
ubartu (
R-is),
ugartu (
V-gip)
Ref.:
A;
ContR
522;
SM EiTec1 (ugartu);
Etxba Eib (ugartu);
Elexp Berg (uartu, ugartu)
.
Oxidarse.
"(Hacerse, ponerse) roñoso"
Lar, Añ.
"Cubrirse de roña"
ContR
522.
"Roñar(se). Uartutako sarda puntia sartu jako ankatik
"
Elexp Berg.
.
Itxi gura badeutsazube gerrako burdina zorrotzari, artu biarko da billaukerijako arma motz ta ugartuba.
Mg PAb 206.
Geldirik badago [atxurra], ugerturik ta edertasunik baga egon daroa.
Añ NekeA 223.
Gauzak usteldu bagarik, ugartu bagarik, sistu edo irotu bagarik gordetan ditubana.
fB Ic III 87.
Gizonik geienak beren zentzun guztiak ugarturik legez da adimendua lotan edo lizuntzen euki oi daroe, bapere lanik eragiten ezteutselako.
Ag AL 29.
Iskillu zar ugertuakaz.
Echta Jos 187.
Lakirio ta zepuak, tiragomak, manopla ugartuak.
Erkiag BatB 20.
Burdiña ugertu eta ez ugertuak bananduten.
Ib. 121.
azpiadiera-1.1
(Fig.).
Il zitzaion barruko berotasuna, leortu ta ugartu miñgaña egarriz.
VMg 60.
Ezin leikez gauzak egintzat legez baztertuta itxi, ugertzen asiko litzake eta.
Gerrika 243.
azpiadiera-1.2
(V ap. A
; Aq).
"Anieblarse el trigo"
Aq 966.
"Enfermarse de roña las plantas"
A.
azpiadiera-1.3
(V ap. A
).
Ensuciarse, cubrirse de suciedad.
Baña mingaña zetakatu edo ugartua badago, etzaio atsegin edo gusto onik artutzen [gauza gozoari]
.
Mg CC 226.