1.
(Izt),
lantullu (G-goi ap. A
; AApend). Lamento."Cuita"Izt.
Cf. LexHNav I 98s: "una montera llamada lanturu (Undiano, 1644) [...] sus monteras o lanturuntus que llaman (Pamplona, 1651)", que podrían tener relación con esta palabra
sense-2
2."Antiguamente formaban en la comitiva las plañideras: se llamaban lanturuak. [...] Lakari erdi bategatik lanturu, plañidera por medio celemín de trigo (AN-gip)"Lek AEF 1923, 80. Bañan, zer mutill degu guk au orlakua! Lanturuba dirudiyela emen dago jarrita. MocDamu 22.