1.
(Gc ap. A; Lar, Añ, Dv),
berentu. Hacer suyo (de ellos), apropiarse (ellos)."Apropiárselo aquéllos"Lar, Añ.
v. beretu (2). Pekataririk galduenak ostera grazia berendu eta gloria irixteko. ArrMay 74.
Arrebak erraz berendu zuten beren neba ospetsuak maiteen zuen ondasun bat. AArdi 78.
Maomarrak Afrikaren iparraldea berendu zutela. ZinkCrit 66.
Orain bi milla urte inguru / bezela ziran asiyak / erromatarrak berendu nairik / gure zazpi probintziyak. TxB I 129.
Ollo edo katuren bat berendutzen dutenean baserritar askok sukaldeko labatzean bi edo iru bira eman-erazten diote. JMBELG 87.
Geienaz ere gudarako toki egokien batzuek berenduko zituzten. Ib. 96.
Horrela Kornubiaren lehen hauzo ziren Somerset eta Devon-go eskualdeak berendu zituzten. MdePr 249.
Geroa nolaz igar ditekeen atzaltzeko, batzuek Nietscheren ustekizun bat berendu dute. Ib. 328.
Erromanuek dira lüzaz / indarrekin amürratü, / Nahiz aberatstarzünak / baita jentiak berentü. CasveSGrazi 128.
sense-2
2.(Vc ap. A).Hacer suyo (de él).Cf. beren (2). v. beretu.