utz-zaile. (El) que abandona. Merezi du utz dezan Iainkoak, egotz dezan bere konpaiñiatik, eztezan sekulan haren bekhokirik eta bisaiarik ikhus: utz dezan utz zaillea. Ax 575 (V 369).
Beste gizon batekin ezkondu zitekean eta senar utzitzallea ere, bai, beste emakume batekin. Lard 381.