1.kurutzedun,
gurutzadun,
gurutzdun. (El) que lleva o tiene una cruz. [Jaungoikoak] eztuala gurutzedun erririk ondatuko. AgSerm 412.
Gurutzdun gizon au indargeturik / bide-ertzean datza / gustiz auldurik. GMantGoi 14.
Gurutzadun Jel-ikurriñaz. Enb 35.
Hor daukuzu erosi gure zoriona... / kurutzedun Golgotha, mendirik lehena!Ox 20.
Gurutzedunak beren pizu haundia bizkarrian, gurutzia goora atxikia beso altxatiez. Zub 77s.
Eliza-betean errezo marmarra / eliz-jirabiran, nekez, barra-barra / zenbait gurutzadun. SMitxAranz 140.
Zabaldu zan beste liburu bat eta deitura ikusi zioten: "Gurutzedun Zalduna". BerronKijote 79.
Illabeteko etxe legorra izan genduan an ere, alik eta gurutzedunak iritxi ziran arte.AZink 62 (tal vez 'cruzados', hablando de los soldados del bando nacional en la guerra de 1936).
Errepikatzen zituzten neskek elgarren artean katiximako galde-errepostuak, lehenik kurutzedunak. LarreArtzainE 103.
v. tbn.
Kurutzedun: Ag AL 64. KIkV 79.