(S; aiarBN-mix, R-uzt, S, ayar H(S)→AApend)
Ref.:
A(aiar);
AMorf 277;
Lh(addar, aiar)
. (Sobrenombre del diablo, cf. txerren
)."Nom qu'on donne en Soule au diable pour antonomase"H(s.v. adarra).
"Diablo. Aiarrek eramanen dik hori, el diablo le llevará a ése. Aiarrek eramanen yei, ez badun eragitan kori (R-uzt), el diablo te llevará si no traes eso. Aiarrak eraman bahentza (S), ojalá te llevé el diablo. En BN y R se usa sin artículo, a manera de nombre propio, como errege, aita, etc."A.
"1.º surnom désig. le diable. [...] Aiarrak eraman baleza! (S), si le diable pouvait l'emporter! Haur horrek aiar dizü (S-saug), cet enfant a le diable au corps. 2.º (S), forme de juron. Debrin aiarra! par le corne du diable! Aiarra ezpadü! s'il n'a pas le diable! Aiarraren beltza! par le noir du diable! Aiarraren bizkarra! par le corps du diable! etc."Lh.
Cf. adar.