1.
(
-au V-ple-m ap. A).
Aguantar, soportar.
Para cast. aturar, cf. DCECH s.v. durar y tuero. v. burutu.
Diñoe erdi asarrez: / Zer; ta loa erditurik / ta bein ez bein osoturik / beti geuk yagi bearko? / Au ta: nok aturetako?
Zav Fab,
RIEV 1907, 96.
azpiadiera-1.1
(Con sociativo).
"
Ezin aturau dot urlijagaz, no puedo hacer carrera con fulano"
Ast Disc 587.
"
Aturau. Ezin aturau lei onegaz, no se puede averiguar o hacer cabeza con éste"
Mg PAbVoc 223.
Eta guztiz dira [azerijak] gaistuak umiak daukeezan aldi edo egunetan. Ezin aturau leite eurakaz.
Mg PAb 110.
Arrayien gizona! "Analfabeto"-a zala... ondo be bai izatia, orretariko gizonak eskola asko ikasiko balebe, nor eurekaz aturau?
Kk Ab II 83.
Aldi baten, sarriyago edaten ebalako edo, ezin ziran aturau beragaz, ez bere etxekuak, ez bere inguruko aizkide ta lagunak.
Ib. 95.
azpiadiera-1.2
Entenderse.
Zelan aturauko da karlista españarrakin, españeraz egitten ezpa-daki?
AG 1295.